Cengiz Dağcı, Kırım kökenli ve Sovyetler Birliği döneminde Türk halkının sesi olmuştur. Eserlerinde Türk kültürü, acıları, vatan sevgisi ve özlemi gibi konuları işlemiştir.
Doğduğu şehir Gurzuf’ta büyüyen Cengiz Dağcı, 1929’da Stalin’in Kırım Türklerini sürmesine tanıklık etti. Bu olay, onun ruhunda derin izler bıraktı. Babası, mülkiyet hakları ellerinden alınanları desteklediği için hapis cezasına çarptırıldı.
Cengiz Dağcı, kıtlık ve sıkıntılarla dolu bir dönemde Akmescit’te eğitimine devam etti. Edebiyat öğretmeninin yönlendirmesiyle şiir yazmaya başladı ve Gençlik Mecmuası’nda eserlerini yayımladı.
II. Dünya Savaşı’nda esir düşen Cengiz Dağcı, savaşın etkileriyle Kırım’a dönemedi ve Almanlara karşı savaşmak zorunda kaldı. Ancak sonradan vatanını görmek için izin alarak ailesini ziyaret etti.
Savaş sonrası Almanya ve Avusturya’da yaşayan Cengiz Dağcı, hayat arkadaşı Regina ile tanıştı ve evlendi. İlerleyen yıllarda İngiltere’ye yerleşerek burada hayatını sürdürdü.
Eserlerinde Kırım sürgününü ve Türk birliğini işleyen Cengiz Dağcı, kendi yaşadığı acıları ve tanık olduğu olayları romanlarına yansıttı. Romanlarında Türk birliği ve vatan toprağı sevgisine vurgu yaptı.
Cengiz Dağcı, kendi ifadesiyle “Elhamdülillah Türk’üm, Müslüman’ım” demiş ve eserlerini genellikle Türkiye Türkçesi ile kaleme almıştır. Romanlarının başkahramanı Sadık Turan, Türk birliği ve Turan düşüncesine olan bağlılığını simgeler.
Romanlarında vatan sevgisi ve Türk birliği temasını sıkça işleyen Cengiz Dağcı, “Deniz parçalanmaz. Biz Türk-Tatarız” sözüyle Türk halkının birliğini ve dayanışmasını vurgulamıştır.
