Devlet Bahçeli’ye 1980’lerin başlarında Datça’da tanıştım. O dönemlerde MHP’de kurumsal bir kimliği olmayan Bahçeli, akademisyen kimliğiyle dikkat çekiyordu. Ancak MHP’nin arka bahçesindeki etkinliğiyle adından söz ettiriyordu. Sonraları, 80’lerin sonlarında MHP’ye geçerek partide yükseldi ve Türkeş’ten sonra genel başkan oldu. Bir kez partideki makamında ziyaret ettim ve Meclis’te karşılaşıp sohbet etme fırsatı buldum.
Bahçeli’nin tarihindeki bu dipnotlar, bugünlerde farklı bir şekilde yazılabilir. Özellikle Erdoğan ve faşizan rejim ile ilişkisi göz önüne alındığında, Bahçeli’nin tavrı ve politikaları sorgulanabilir. Bu ilişki, Anayasa’ya aykırılığı aşma yolunu gösterir nitelikteydi. AKP’nin 2015 seçimlerindeki durumu da Bahçeli’nin formülüne dayanıyordu.
Erdoğan ve Bahçeli, bu süreçte güçlerini birleştirerek önemli bir ikili oluşturdular. Bahçeli, MHP’nin arka bahçesinden iktidarın arka bahçesine geçerek gücünü artırdı. “Sokağı harekete geçirme” potansiyeli, bu ikilinin en büyük gücü olarak öne çıkıyor. Ancak bazı örneklerde, hedef gösterme ve tehdit etme pratiği eleştirilere neden oluyor.
Bahçeli’nin sol ve sosyalist partileri gayrimilli ilan etmesi, demokratik hakları kısıtlaması ve toplumsal kutuplaşmayı artırması eleştiriliyor. Bu durum, Bahçeli’nin siyasi geleceği ve halk nezdindeki itibarı üzerinde olumsuz etkilere neden olabilir. Bu durumu farkında olmadığını düşünmüyorum, belirli bir plan doğrultusunda ilerlediklerini düşünüyorum.
Bahçeli’nin, Can Atalay oylaması sonrası yaptığı açıklamalar ve tutumu da eleştirilere neden oluyor. Demokrasi güçlerinin karşı duruşu ve toplumun tepkisi, Bahçeli’nin politikalarının sorgulanmasına yol açabilir. Gelecek kuşakların, Bahçeli ve diğer temiz insanların tutumları hakkında soruları olacağını düşünüyorum. Tarih, Bahçeli’nin de hesap vermesini gerektirecek şekilde yazacak.
