Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan sonra Türk dilinin ve kültürünün korunması, geliştirilmesi ve milli bilincin uyandırılmasının öncelikli konular arasında olduğu biliniyor.
Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün direktifleriyle 1924 yılında İstanbul Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, 1931 yılında Türk Tarih Kurumu, 1932 yılında Türk Dil Kurumu (TDK) ve 1935 yılında Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nin kurulduğu belirtiliyor. TDK’nın Türk dili üzerindeki sorumluluğunun hala Anayasal bir kurum olarak devam ettiği de ifade ediliyor.
TDK Başkanı Prof. Dr. Osman Mert, Atatürk’ün dilin öneminin farkında olan bir lider olduğunu ve TDK’nın Türkçenin zenginliklerini ortaya çıkarmak, dünyada Türkçeyi yükseltmek ve Türk dünyasında ortak bir iletişim dili haline getirmek amacıyla çalıştığını belirtiyor.
Prof. Dr. Mert, dilin kültürün taşıyıcısı olduğuna vurgu yaparak Atatürk’ün dil, kültür ve kimlik ilişkisini çok iyi bildiği için TDK’yı kurduğunu ifade ediyor. Dilin kültürün ve kimliğin taşıyıcısı olması nedeniyle dilin öneminin büyük olduğunun altı çiziliyor.
TDK’nın el yazmalarının dijitallerinin kullanıma açıldığı ve telif sorunu olmayan el yazması nadir eserlerin dijital ortamda paylaşılacağı belirtiliyor. Nadir eserlerin dijitalleştirilip dünyanın kullanımına açılacağı ve bu konuda ciddi adımların atıldığı ifade ediliyor.
TDK, Türkçenin küreselleşme sürecindeki rolüne ve sosyal medya kullanımının artmasına rağmen Türk dilinin günümüzdeki durumu ve geleceği konusunda endişe edilecek bir durum olmadığını düşünüyor. Türkçenin ikinci dil pozisyonuna düşme ihtimali olmayacağı ve Türkçenin konumunun güçlü olduğu belirtiliyor.
Prof. Dr. Osman Mert, Türkçenin yaygınlaşmasında Türk dizi-filmlerinin ve ikinci dil olarak Türkçe öğreniminin büyük etkisinin olduğunu ifade ediyor. Türkçenin konuşur sayısının ve etkisinin arttığını belirtiyor ve Türkçenin Türk kültür coğrafyasında büyümeye devam ettiğini vurguluyor.
Son olarak, Prof. Dr. Osman Mert dilin ve Türkçenin önemine vurgu yaparak Türk milletinin zihni ve kalbi olan Türkçe’nin sahip çıkılması gerektiğini belirtiyor ve toplumu Türkçede buluşmaya davet ediyor. Bu çağrının Türkçenin ve Türk kültürünün korunması açısından önemli olduğu ifade ediliyor.
